อะไรทำให้เรา "ขี้เกียจ"

ความขี้เกียจเป็นเหมือนสิ่งที่แสนคุ้นเคยที่เราอยากสลัดมันออกเต็มทนแต่ดูเหมือนมันจะเอาชนะเราได้แทบทุกที จนบางครั้งอยากจะรู้จังเลยว่ามันมีสาเหตุมาจากไหนในเมื่อสงสัยเราก็ไม่รอช้าเราค้นหาสาเหตุของความขี้เกียจมาเล่าให้คุณฟังกันแล้ว ด้วยความเชื่อลึก ๆ ว่าพอเรารู้สาเหตุเราก็จะแก้ไขและกำจัดมันได้ตรงจุดมากขึ้น...ถ้าอย่างนั้นมาล้วงลึกรากของความขี้เกียจแล้วจัดการมันให้อยู่หมัดกันดีกว่า

 

ก่อนจะเข้าใจความขี้เกียจก็ต้องเข้าใจสมองกันก่อน

สมองมักจะพาเราไปทำอะไรที่เรารักเสมอไม่ว่าจะเป็นเรื่องของการออกกำลังกาย อาหาร การหาความบันเทิง การปาร์ตี้ สังสรรค์ หรือแม้แต่ Sex และแน่นอนว่าเมื่อเราได้ทำสิ่งเหล่านั้นตามที่สมองบอกแล้วสมองก็จะให้โดปามีนมาเป็นรางวัลซึ่งเจ้าโดปามีนมันคือฮอร์โมนแห่งความสุขนั่นเองแล้วใครจะไม่ชอบความสุขกันล่ะ?

 

แล้วมันเกี่ยวอะไรกับความขี้เกียจ?

มีการวิจัยโดยใช้หนูสองกลุ่มมาทดลอง มีหนูกลุ่มหนึ่งสนุกสนานกับการวิ่งบนลู่แต่ก็มีอีกกลุ่มที่วิ่งน้อยกว่าอย่างเห็นได้ชัดซึ่งเขาก็ศึกษาต่อไปยังลูกหลานของหนูสองกลุ่มนี้ด้วย ปรากฏว่าลูกหลานของแต่ละกลุ่มก็มีความชอบวิ่งมากน้อยตามบรรพบุรุษของพวกมันไป

 

 

แสดงให้เห็นว่าแต่ละตระกูลก็จะได้รับการถ่ายทอดทางพันธุกรรมหรือยีนต่อ ๆ กันมาสรุปง่าย ๆ คือความขี้เกียจของคุณอาจมีผลมาจากยีนของคุณนั่นเอง นี่อาจทำให้คุณย้อนมองหน้าคุณพ่อคุณแม่ไปมาแต่อย่าเพิ่งคิดในแง่ลบแบบนั้นมันเป็นเพียงการวิจัยและแน่นอนว่าคุณมีความสามารถในการชนะความขี้เกียจเหล่านี้ได้...เพียงแค่คุณต้องเลิกขี้เกียจ

 

โอเค! อยากเลิกขี้เกียจแล้วให้ทำไงดี?

อย่างที่เราพูดกันไปในตอนแรกแล้วว่าสมองจะให้รางวัลคุณด้วยโดปามีนซึ่งเป็นฮอร์โมนแห่งความสุข ซึ่งเราจะขยายต่อว่าฮอร์โมนแห่งความสุขเนี่ยเป็นตัวขยายแรงบันดาลใจและแรงจูงใจในการทำสิ่งต่าง ๆ ต่อ
หมายความว่าถ้าคุณทำให้ร่างกายของคุณให้โดปามีนกับคุณได้เยอะ ๆ คุณก็จะขี้เกียจน้อยลงได้นั่นเอง...ว้าว! ทั้งมีความสุขแถมยังเลิกขี้เกียจด้วยน่าสนใจสุด ๆ และเคล็ดลับ 3 ประการในการขับไล่ความขี้เกียจก็คือ “อาหาร Sex และการออกกำลังกาย” นั่นเอง! เชื่อว่าสองข้อแรกหลายคนคงพอจะอินแต่การออกกำลังกายเนี่ยนะจะทำให้หายขี้เกียจ เพราะแค่คิดก็ขี้เกียจแล้ว

 

 

มาเจาะลึกที่การออกกำลังกายกันดีกว่า

ทำไมนะทำไมกิจกรรมที่เราขี้เกียจทำมาก ๆ ถึงเป็นตัวทำให้เราหายขี้เกียจแถมยังใจดีมอบฮอร์โมนความสุขให้เราได้อีกนั่นก็เป็นเพราะมันฝั่งอยู่ในยีนเรานั่นแหละค่ะ ตั้งแต่สมัยก่อนเรียกว่าตอนบรรพบุรุษเรายังเป็นมนุษย์หินกันพวกเขาก็จะต้องออกล่าสัตว์มาเป็นอาหารและแน่นอนว่าตอนนั้นยังไม่มี Supermarket ให้พวกเขาเดินช็อปการล่าสัตว์จึงเกิดขึ้นแทบทุกวันและมันคือการออกกำลังกาย ร่างกายจึงชินที่จะออกกำลังกายเสร็จแล้วจะมอบโดปามีนเป็นรางวัลเพราะเขาล่าสัตว์มาก็ได้เอามากินกันนั่นเอง

 

สุดท้ายถึงเราจะพอมีกำลังใจกันขึ้นมาหน่อยว่าที่เราขี้เกียจกันมันเป็นเพราะยีนแต่สิ่งที่คุณต้องลุกขึ้นมาสู้ก็คือการหาโดปามีนมาเป็นรางวัลให้กับร่างกาย มันจะเป็นเชื้อเพลิงขับเคลื่อนที่ดีให้กับคุณ และแน่นอนว่าเพียงสามอย่างหลัก ๆ เท่านั้นหมั่นทำบ่อย ๆ อย่างพอดี ๆ ก็จะทำให้คุณหายขี้เกียจได้ค่ะ